Z okazji niedawno obchodzonego Światowego Dnia Pokoju uczniowie klasy 2b podczas zajęć bibliotecznych wysłuchali książki „Wróg” autorstwa Davide Cali i Serge'A Bloch. Autorzy używając bardzo oszczędnych środków wizualnych i językowych w niebanalny i poruszający sposób wyrazili wciąż aktualny apel o pokój na świecie.
„Wróg” to książka o reagowaniu na inność strachem i agresją, propagandzie, która podsyca nienawiść i o tym, co może się stać, kiedy zamiast samodzielnie myśleć, bezrefleksyjnie kierujemy się stereotypami. I instrukcjami.
Trwa wojna. W okopie siedzi żołnierz. Obserwujemy, jak wstaje rano, oddaje jeden strzał, ogląda zdjęcia rodziny, rozpala ogień, zjada suszone mięso. Żołnierz jest zmęczony. Ma już dość strachu, głodu i samotności. Chciałby, żeby wojna się skończyła i żeby mógł wrócić do domu.
Ale nie może, bo w drugim okopie siedzi wróg, który tylko czyha, żeby go zabić. Żołnierz jest człowiekiem. Kocha, tęskni, patrzy w gwiazdy, które skłaniają do rozmyślań. A wróg? Z otrzymanej od dowództwa instrukcji wynika, że wróg to okrutna bestia. Bez powodu morduje kobiety i dzieci, zabija zwierzęta, pali lasy, zatruwa wodę w studniach. Nie ma uczuć, nie zna litości. Żołnierz musi go zabić, zanim wróg odbierze życie jemu.
Zakłada więc „kamuflaż numer trzy” i pod osłoną nocy skrada się do okopu wroga. Jak wielkie jest jego zdziwienie, gdy w okopie wroga znajduje suszone mięso, zdjęcia rodziny i … instrukcję.
A to? Cóż to takiego? Instrukcja.
Instrukcja podobna do mojej. Taka sama.
Nie, jednak jest różnica…
W tej instrukcji wróg, którego należy pokonać, ma moją twarz!
Ale przecież ja taki nie jestem, nie jestem bestią.
Okazuje się, że wróg jest zmęczony. Ma już dość strachu, głodu i samotności. Chciałby, żeby wojna się skończyła i żeby mógł wrócić do domu. Ale nie może, bo w drugim okopie siedzi żołnierz, który tylko czyha, żeby go zabić…
Książka z rekomendacją Amnesty International.